Yeni Nesil

Kadıköyü vapurunun hususî mevkiinde iki genç kız ve bir delikanlı... Bu mahlûklar zahirde, en hurda teferruat ve en sağlam bütün halinde yüzde yüz Amerikalı... Ne nisbette, biliyor musunuz? Taklit ettikleri, eğer tavus kuşu kadar muğlâk ve mufassal bir şey olsaydı, hiç bir tavus kuşu bunların meselâ saksağan olduğunu karşıdan, farkedemezdi.
Rahat rahat konuşuyorlar:
— Amma yaptın ha, ne kadar (sili)!..
— Sen onu affetmişsin! (Çarming)!
— (Dat iz) çok doğru, (bikoz!)...
-(Bikoz)?..
— (Bikozit iz) malûm..
— Ne derseniz deyin! (Ay em veri, veri) mes’ut...
İbretle haykırıyorum: Dillerindeki kusturucu özentiyi bir tarafa bırakalım! Fakat bu ne müthiş taklit dehası!.. Potinlerinin burnundan, kumaşlarının renginden, elbiselerinin kırışıklık veya ütüsüzlüklerinden; tırnaklarının ucuna, dudaklarının kenarına, bakışlarının zaviyesine veya kayıtsızlığına kadar her şey tamam... Sahte para basan kalpazanlar bile hiç olmazsa küçük, minik, ufak bir fark bırakır. Yabancı şahsiyetlerin derisinde yaşamak sevdası adına en mahrem teferruat unsuruna kadar sindirilmiş, sonra tek toplama hatası yapmadan terkip halinde benimsenmiş korkunç ifade!..
Kaytan bıyıklı delikanlı, (Alan Led) i kıskandıracak bir bezginlik edasıyle soruyor:
— Mehtap var; yarın gece gel de asfalta çıkalım!
Ve genç kız (Rita Hayvort) a taş çıkartacak bir mizaç havası içinde cevap veriyor:
— Bilirsin ki ben, (Munlayt)ları hiç sevmem!
Bir asırdır, her an biraz daha tepetaklak, teftişsiz ve murakabesiz taklit ede ede, ters tarafından o ihtisas rütbesine ulaştık ki başkasının on asırda olması ve bizim on saniyede oldurmamız artık işten bile değildir. Hey gidi, yarım asırlık (Azyade), çeyrek asırlık (Karl Marks) nesillerinin parmağını ısırtan yeni (Missuri) nesli! Gel seninle Amerikaya gidip kendimizi kavuklu ve cüppeli insanların torunları diye takdim ettikten sonra bu marifetimizle sahnelere çıkalım; kahkahadan sinirlerinde mecal ve eğlenceden ceplerinde dolar kalmayacaktır.
23 Ocak 1948
NFK
Çerçeve 2’den